Kobieta solo

Tak. Moja mama zaczęła podawać mi tabletki hormonalne, żeby powiększyć moje piersi, bo nie pozwoliła mi wszczepić implantów. Napisałam do Jamiego. Jest moim najlepszym przyjacielem od czasów Kindy. Mógłbym mu powiedzieć wszystko. – Czy już działa, Grace? Jami odpisał, a na jego twarzy pojawiło się mrugnięcie. „Haha, chciałbyś zboczeńca”. Napisałem ze śmiechem. – A co z tą hipnozą, której próbowałeś? on zapytał. „Idzie dobrze, potrzebuję tylko dwóch osób, aby to wypróbować”. Powiedziałem mu. „Myślałem o moich rodzicach, ale to mogłoby być kiepskie”. Powiedziałem. „A co ze mną i Joeyem z zajęć angielskiego?” zapytał Jami. Brzmi dobrze. Powiedziałem uśmiechając się. Joey...

Miała na imię Jess. Była typową przeciętną 16-latką. Piękne brunetki do pasa, przenikliwe niebieskie oczy i złocista opalenizna. Jej cycki o wiele więcej niż garść i tyłek, które były równie piękne. Nigdy nie uważałam się za lesbijkę, ale często patrzyłam na nią i zastanawiałam się, jak wygląda jej piękne ciało nago. Jak by smakowała, jak smakowałaby jej gładka skóra na mojej. Sama byłam 15-letnią geekową dziewczyną, ustami pełnymi metalu, nerdowatymi okularami w grubych oprawkach. Płaska klatka piersiowa, drobne ciało, brudne blond włosy. Ale mój tyłek kręcił w głowie i często nosiłam obcięte dżinsy o rozmiar za małe, by trochę bardziej podkreślić...

Szkolna panna podejmuje ryzyko (Oryginalna historia autorstwa rutger5 - Copyright 2012) ____________________________________________________________________________________ „Mówię ci, że w tych okolicznościach postępujesz słusznie, Julie” — powiedziała jej przyjaciółka, gdy siedzieli popijając kawę. „Wiem, że masz rację, Lauren, ale to takie trudne. Po tych wszystkich latach, cholera całe moje życie naprawdę. Mam trzydzieści siedem lat i nigdy sama nie podjęłam dorosłej decyzji. Teraz sama muszę decydować o wszystkim i jestem taka przytłoczona. „Znam Jules, wiem, ale prawdę mówiąc, wcześniej powinieneś być bardziej niezależny. Nie mówię, że powinieneś był ją porzucić na litość boską, po prostu powinieneś był trochę rozwinąć skrzydła. Nie wyświadczyła ci żadnej przysługi...

Randkowa ciemność Gdy szła do domu skrótem, polną ścieżką między dwoma opuszczonymi blokami mieszkalnymi, usłyszała za sobą kroki. Szybko włączyła swoje dokumenty, wzbijając kurz, nikogo tam nie było. Przyspieszając, pospieszyła ścieżką, mając przed sobą cień dzisiejszej pełni księżyca. Znów usłyszała kroki pasujące do jej tempa; ona się zatrzymała, oni się zatrzymali. Odwracając się nadal nikogo nie widziała. „Weź się w garść, jeśli jesteś Laura!” powiedziała głośno, potrząsając głową i idąc dalej do domu. Usłyszała kliknięcie aparatu starego typu, ignorując to, ponieważ wiedziała, że ​​nikogo tam nie ma. „Mmhmm… Laura…” westchnął głęboko, gdy obserwował ją z cienia z kamerą. Następnego ranka Laura...